حياتى واحزانى عندما كنت طفل كنت احلم باحلام كبيرة احلام سعيدة ومرت الايام ومرت ليالى وكنت تسير حياتى على انغام الحزن ولا ارء احلامى التى حلمت بيها فكبرت ورعرع عودى مع مرور الايام اتعلمت الجرح والحزن بقا اقوام حبيت وتحبيت والحب كان سراب مدفون تحت التراب مهزوم قلبى الغلبان فلا ابكى ابدا عليك بلا ابكى على قلبى انه يرفضك ويرفض حبك يرفض ان تظل فى حياتى ان تظل تقتل فية بقسوتك انا لا اندم عليك لا اذهب اليك لا احتاج اليك فانا قادر على نسيانك انا قادر على حرمان قلبى منك فانت لا شى ولقلبى لا شى وليس حبى يدفعنى ان ابقا عليك انا وقلبى وحياتى واحزانى نعيش معا من اعوام من زمان نعيش نتتالم لا يسمع احد صوتنا الا قلمى الذى يكتب ويكتب عنا وعن المنا واحزننا يكتب عن عذاب يكتب عن انسان مات ومات من كترت الجراح والعذاب القلم الذى يكتب ولا يشعر بية الا من احبة القلم الذى ينشر جروح ودموع على سطور لا تعرف الرحمه يكتب لقلوب لا تشعر بالحب يكتب لعيون تقرا ولا تحس يكتب عن حياه بلا حياه يكتب عن جسد بدون روح يكتب عن احزان تجرى فى عروقى ودمى ماهذا القلم وماهذه الحياه الملمة التى تعيش وتنبض فيها الحزن والجراح التى تسيطر عليها الاوجاع والالم فانا ليس من هولاء الناس يعيشون بدون انا يمر بحياتهم الم ومستحيل ان تجد حياه بدون حزن ولكن لم يقولو لماذ ياقلمى تكتب وتنشر جروحك لماذا لماذا ياقلبى تعيش وتحطم طموحك لماذا لماذا ياعمرى تشمى وتمر بدون انا تمسح دمعت عيونك لماذا اتسال كثيرا وكثيرا ولا اجد اجابة العيب فى مين ياحبى العيب فى مين ياقلبى فيك ولافى حبيبك فى احساسك ولا فى شعورك فى حنيتك ولا فى طبتك العيب فى مين يازمان فينا ولا فى مين يازمان العيب فى الاخلاص العيب فى الحنين والوفاء العيب فى قلب يحب ويحب ويضحى ويضحى ولا يجد شى العيب على مين لا اعرف ولا ادرى ولكن الحب يبقا هو بمعنا مهما طال العذاب ولا جرح مومن دئما ان القلب الطاهر الصافى الكبير الذى يحب بضمير يبقا بداخلة دئما حنين يبقا بداخلة اخلاص وطيبة يبقا فى عروقة حب يعطى لمن يحب طول السنين هل هذه حياة تنفع ان تعيش فيها هل هذه الاحزان تبقا فى حياتى دئما تسالى دئما عن حبك لى لم ياتى اليوم ان ترى الاجابة تسالى دئما عن اخلاصى لكى الم ياتى اليوم لتعرفى الاجابة هذا هو ما يسير داخلى وانا مؤمن ان الحياه لا تقف علية ولا على غيرى الحياة دائما تسير وتمشى الحياه مهما كانت بداخلها من اوجاع واحزان والالم تمر وتذهب فان لم اجد السعادة طول حياتى واذا انا بالفعل اجد احزانى دائما لكن اعذرنى ايتها الحياه فلان اساحطم كل من فى داخلى من حزن واعيش حياتى بكل سعادة لم ابقا على حد ولم اعطى امان وثقة لاحد لم اتى يوم وعطى قلمى الفرصة انا ينشر احزانى مره ثانية اعتذلت الشعر الحزين اعتذلت الالم والجروح اعتذلت كتبت ونشر عذابى والمى اعتذلت كتابة جرحى على سطورى واكسر قلمى الذى يلمنى دائما من اليوم حتى نهاية العمر اكتب عن ابتسامتى وفرحتى وسعادتى بيكى ايتها الحياه ولم انظر للماضى حياتى واحزانى